ගම්බද වටපිටාවක හැදී වැදුනු මා හට මෙල්බන් නගරයට පැමිණීමත් සමග අලුතින් එක් වුනු පරිසරය මහත් අභියෝගයක් ලෙස පෙනෙන්නට විය. ගමේදී නිතර දෙවේලේ මුණ ගැසුණු මිතුරන්, සතියකට දෙකකට වතාවක්වත් එක් වුනු නෑදෑයන් මෙන්ම උදේ අම්මාගෙන් ලැබෙන තේ වීදුරුව, හවසට කුස්සිය මුල්ලේ වූ පෙට්ටගම මත හිඳ රාත්රී කෑම පිළියෙළ කරන අම්මා හා නංගී සමග වූ විනෝදයෙන් පිරි කතා බහ ආදිය පිලිබඳ වූ මතකයන්, ලංකාවෙන් වෙන් වීමෙන් හිතේ හටගත් වියෝගය තවත් උග්ර කරන්නට විය. සියල්ල මඳකට අමතක කරන අටියෙන්, තාමත් දැක නොතිබුණු මෙල්බන් නගරය දැක ගැනීමට සිතා දිනක් සන්ධ්යවෙදී මා නිවසින් පිටවුයේ තවත් මිතුරෙක්ද සමගිනි.
නිවසේ සිට දුම්රිය පොලට අත්තේ පා ගමනින් නම් මිනිත්තු 10 ක පමණ දුරකි. එක් පසකින් ක්රීඩාංගනයක් හා ඊට මුහුණලා තිබූ පැරණි පන්නයේ නිවාස සමුහයක් අතරින් මාර්ගය දිව යයි. සරත් සමයේ තවත් එක් සන්ධ්යාවක් වූ එදින, රතු පාටින් ගිනියම් වූ හිරු දුම්රිය පොලට ඔබ්බෙන් බැස යමින් තිබුනේ මාර්ගය පසෙකින් වූ රූස්ස මේපල් ගස් වල එකින් එක ගිලිහෙමින් තිබූ පත්ර වලට අමුතු පැහැයක්ද එකතු කරමිනි.
දුම්රිය පොළ මදක් පැරණි පෙනුමකින් හෙබි කුඩා වූ එකකි. මගීන්ගේ හැසිරීම සටහන් වන කැමරාවක් වහලයේ කෙළවරක සවි කොට ඇත. පිවිසුමෙහි අත්තේ කුඩා යන්ත්රයකි. ගමන ඇරඹීමට පෙර ගමන් බලපත්රය මෙය තුලට ඇතුලත් කොට ස්වයන්ක්රියව වෙලාව සටහන් කොට ගත යුතු අතර ගමන අවසානයේ පිටවිමේදීද එයම කල යුතුය. පිවිසුම පසුකොට මද දුරකින් අත්තේ රතු හා කොල පැහැති බොත්තම් දෙකකින් හෙබි බිත්තියටම සවි කෙරුණු කුඩා පෙට්ටියක් වැන්නකි. මෙහි කොළ බොත්තම තද කල විට ඊලඟට පැමිණෙන දුම්රියට ඇති කාලය ස්වයන්ක්රියව කියැවෙයි. හදිස්සියේම ක්රියාත්මක වූ වහලයේ ස්පීකරයෙන් පණිවිඩයක් විකාශය වන්නට විය.ඉන් කියවෙන්නේ හවස හයට නියමිත දුම්රිය මිනිත්තු තුනකින් ප්රමාද බවය.
නිවසේ සිට දුම්රිය පොලට අත්තේ පා ගමනින් නම් මිනිත්තු 10 ක පමණ දුරකි. එක් පසකින් ක්රීඩාංගනයක් හා ඊට මුහුණලා තිබූ පැරණි පන්නයේ නිවාස සමුහයක් අතරින් මාර්ගය දිව යයි. සරත් සමයේ තවත් එක් සන්ධ්යාවක් වූ එදින, රතු පාටින් ගිනියම් වූ හිරු දුම්රිය පොලට ඔබ්බෙන් බැස යමින් තිබුනේ මාර්ගය පසෙකින් වූ රූස්ස මේපල් ගස් වල එකින් එක ගිලිහෙමින් තිබූ පත්ර වලට අමුතු පැහැයක්ද එකතු කරමිනි.
දුම්රිය පොළ මදක් පැරණි පෙනුමකින් හෙබි කුඩා වූ එකකි. මගීන්ගේ හැසිරීම සටහන් වන කැමරාවක් වහලයේ කෙළවරක සවි කොට ඇත. පිවිසුමෙහි අත්තේ කුඩා යන්ත්රයකි. ගමන ඇරඹීමට පෙර ගමන් බලපත්රය මෙය තුලට ඇතුලත් කොට ස්වයන්ක්රියව වෙලාව සටහන් කොට ගත යුතු අතර ගමන අවසානයේ පිටවිමේදීද එයම කල යුතුය. පිවිසුම පසුකොට මද දුරකින් අත්තේ රතු හා කොල පැහැති බොත්තම් දෙකකින් හෙබි බිත්තියටම සවි කෙරුණු කුඩා පෙට්ටියක් වැන්නකි. මෙහි කොළ බොත්තම තද කල විට ඊලඟට පැමිණෙන දුම්රියට ඇති කාලය ස්වයන්ක්රියව කියැවෙයි. හදිස්සියේම ක්රියාත්මක වූ වහලයේ ස්පීකරයෙන් පණිවිඩයක් විකාශය වන්නට විය.ඉන් කියවෙන්නේ හවස හයට නියමිත දුම්රිය මිනිත්තු තුනකින් ප්රමාද බවය.
http://www.abc.net.au/reslib/201005/r570490_3517673.jpg |
"තුනක්ද තිහක්ද?" අසලින් වූ මිතුරාගෙන් මම ඇසීමි.
"තුනක් බං" ඔහු පවසයි.
පැවසූ අයුරින්ම මිනිත්තු තුනකට පසු දුම්රිය පැමිණෙයි. දුම්රියට ඇතුළු වීමට එහි දොරටුවේ ඇති බොත්තම තද කල යුතුය. ස්වයන්ක්රියව ඇරෙන දොරටුව මඳ වෙලාවකින් ඉබේම වැසි යයි.
මිනිත්තු විස්සක පමණ දුම්රිය ගමනකින් පසු අපි ලඟා වුයේ Melbourne Central දුම්රිය පොලටයි. භූගත දුම්රිය පොලක් වන මෙය ජනාකීර්ණ මෙල්බන් නගරයේ මධ්යයේ පිහිටා ඇත.
http://railgallery.wongm.com/albums/city-loop/143_4330.jpg |
දුම්රියෙන් බැස නුදුරින් වූ අසුනකින් අප අසුන් ගත්තේ පිටවුම මගීන්ගෙන් පිරි තිබුණු බැවිනි. මදක් ඈතට වන්නට කිළුටු ඇඳුම් වලින් සැරසුණු මිනිසෙකි. ඔහු මගීන් එකිනෙකා වෙත අත පාමින් යමක් ඉල්ලයි. නමුත් ඔහුට කිසිවෙකුගෙන් කිසිවක් ලැබෙන බවක් නම් නොපෙනේ. අප ලඟට පැමිණෙන ඔහු " Excuse me, have you got two bucks?"
ඉබේම මෙන් මගේ අත පොකට්ටුවට යනවාත් සමගම මිතුරා පිළිතුරු දෙයි. "NO".
මොහු දුටු සැනින් මට මතක් වූයේ ලංකාවේ දුම්රිය පොල වල සිටින බොහොමයක් වූ හිඟන්නන්ය. ඇතැමෙක්ට අනුව ලංකාවේ හිඟන්නන් සියලු දෙනා කපටීන්ය. තවත් ඇතැමෙක්ට අනුව ඔවුන් හට සාමාන්ය මිනිසුන්ටත් වඩා යහමින් මුදල් හදල් ඇත . මේ කෙසේ පැවසුවද තමන් ලඟට පැමිණෙන හිඟන මිනිසෙකුට බොහෝ දෙනෙකු මුදල් පරිත්ත්යාග කරයි. ඒ පරිත්යාග කරන්නන්ද අමාරුවෙන් එදා වේල ගැටගහගන්නා දුප්පත් මිනිසුන් බව මම හොඳාකාරවම දනිමි....
Welcome to the wild Australia
ReplyDeletesaman
hehe, Australia's most dangerous,,:D
DeleteBTW Thanks for visiting. Hope you enjoyed.
good post man, highly appreciate your work, write more about your new experience, Good luck :)
ReplyDeleteThanks a lot. sure I will. :D
DeleteIncrease your blog stat using >> RED FEED >>
ReplyDelete